Berend
Ja… ik weet het… ik ben geen kat…… maar in de opvang de vreemde eend in de bijt want ik ben dus een damhertenbok en de naam is Berend.
Bij mij op de foto staat Kelly maar die is helaas dit voorjaar overleden aan ouderdom, zij was 16 jaar en als ziek hoestend geitenmeisje bij ons gekomen. Dus zo’n leeftijd hadden wij nooit verwacht. Nu loop ik alweer een tijdje alleen en dat bevalt mij ook heel erg goed.
Ik ben dus letterlijk en figuurlijk aan komen lopen. Ik lag op een morgen gewoon voor de auto…. nee…. geen ongeluk… nee ik lag gewoon voor de auto op de parkeerplaats van de buren van Poezenhaven en daar zag men mij liggen. Ze deden de hekken van het weiland open en ik ben daar rustig naar binnen gelopen…. Zo ik was thuis. Ik was toen ongeveer twee jaar. Dus perfect plekje voor mij en waar laat je anders een hertenbok.
Er is toen gebeld met een parkbeheerder of iemand een damhertenbok kwijt was…nou…forget it… niemand die mij mistte en ik was handtam dus kwam ik niet uit het wild. Nou dat is dus meer als tien jaar geleden en ik loop hier nog steeds lekker rond. Heb een heerlijke warme stal, lekker veel hooi en brokjes en wat lekkers tussendoor dus het bevalt me hier prima ( ze konden me natuurlijk ook niet op straat zetten ) dus zit ik in de Poezenhaven. Alhoewel…. ik ben een keer de straat opgegaan. Nou dat beviel niks….maar ik ben door het gaas gebroken ( ik had mijn balletjes nog en wilde ook wel eens wat ) eng joh…… in mijn angst rende ik naar een boerderij verderop. De familie direct in de auto achter mij aan maar ja mij pakken is een ander verhaal. Ze hebben direct de parkbeheerder gebeld om mij neer te schieten ( nee niet met kogels… ben je gek… met verdoving ) en die kwam toen ook en ik zag hem en dacht wegwezen….. die gast ken ik…. dus ik aan de haal en zij met de auto achter me aan door het gelukkig al gerooide aardappelland. Toen kwam ik bij het kanaal en dreigde daarin te vallen en dus zag je twee kerels met een rotgang uit de auto springen….. naar de wal rennen en hangend aan elkaar mij bij mijn gewei grijpen en me omhoog trekken. Twee tellen later lag ik geboeid achter in de auto weer op weg naar mijn weiland en stal. Was echt wel een avontuur. Heb het ook nooit meer gedaan hoor…. het beviel niet zo. Als iemand achter je aan zit krijg je toch een wat onrustig gevoel en liep tegen kerst…. dus….nee….dat doe ik niet weer.
Ik ga nog even lekker verder eten want als het winter wordt dan moet je wel goed gevoed zijn, ondanks dat de dierenarts vind dat ik veel te dik ben ( oude zeur ) ik ben volslank dat is alles……..
