Welkom....

Brandon

We kregen een telefooontje vanaf Malta. Daar waren twee katje gevonden op straat. Een met ontstoken oogjes die eruit werden gehaald en toen werd dat katje geplaatst bij een lieve mevrouw aldaar die het katertje Mittens noemde. Maar er was nog een katertje. Bran genaamd. Bran is een kitten afkomstig uit een groep zwerfkatjes die groot van formaat zijn maar dit katje bleek verlamd te zijn. De mevrouw die ze vond heeft ze direct naar de kliniek gebracht. Mittens oogjes werden verwijderd maar wat te doen met Bran. Dat de liefde voor dieren zo diep zat was Bran's geluk. In de kliniek konden ze weinig voor hem doen. Bran kon niet lopen, niet zelf plassen en ook het poepen moest gestimuleerd worden. Een zorgen katje. Ondanks alles wilden ze toch graag een warm mandje voor Bran vinden, want in de kliniek kon hij ook niet blijven. Bran had weer geluk, want de dierrenarts assistent Matthew nam hem in huis en verzorgde hem met zoveel liefde en geduld, ging met hem bezig met therapie en langzaam aan leerde Bran een beetje lopen. Kleine stukjes lukte hem en zelfs op vier pootjes staan ging af en toe goed. Maar niemand die hem wilde. En zo werden wij gebeld, of Bran bij ons kon komen wonen. Natuurlijk zeiden we ja en, want ook een verlamd katje heeft recht op het leven. En zo stonden wij op 17 januari op Schiphol om Bran, die inmiddels was om gedoopt tot Brandon, op te halen. Dat Brandon zeer geliefd was was heel duidelijk want Brandon kwam niet alleen, zijn foster papa Matthew en diens vriend Deryn kwamen hem zelf persoonlijk in poezenhaven afgeven en bleven een paar dagen om ons te leren hoe we Brandon's blaas leeg moesten knijpen want dan kan hij zelf niet. Brandon verlamming is gezien de foto's geen aangeboren afwijking maar het gevolg van menselijk toedoen. Het lijkt alsof iemand geprobeerd heeft Brandon uit elkaar te trekken waarbij zijn rugwervels beschadigd zijn met als resultaat de verlamming Matthew heeft hem zover gekregen dat hij een beetje kan lopen, en we moeten afwchten hoe het zich verder ontwikkeld, en hopen toch nog op wat vebetering voor deze stoere kerel die in zijn nog zo kort leventje al zoveel heeft meegemaakt wan Brandon is geboren rond augustus 18. En we kunnen met recht zeggen dat we een tv ster in huis hebben want om de kosten voor de vlucht naar Nederland te dekken werden sonateurs gezocht en was Brandon om Malta tv te zien om donateurs de werven. Er hebben zoveel mensen mee gewerkt om Brandon een toekomst te geven en wij zullen er alles aan doen om te kijken wat voor mogelijkheden deze vrolijke malthezertje een gelukkig leventje te laten leiden. En aangezien het zo'n vechtertje is noemen we hem liefkozend ons Malthezer leeuwtje, of beter gezegd, leeuw want eten is zijn grootste hobby, en hij werkt steeds goed mee als zijn blaas weer leeg geknepen moet worden. Een stoere geweldige vent .

Miepje

Miepje is geboren in mei 2002 en is al een dame op leeftijd.    Door veranderde huiselijke omstandigheden begon Miepje onzondelijk te worden en de keuze voor het baasje was moeilijk, wetende dat niemand een oude onzindelijk poes meer zou adopteren en het baasje niet wilde dat Miepje weg kwijnde en had besloten om haar met pijn in het hart in te laten slapen. De dierenarts in het zuiden van het land had echter een andere oplossing en belde ons en later belde het baasje van Miepje ook op. Of Miepje hier haar laatste levensjaren door mocht brengen. Zo´n dame op leeftijd die nog gezond van lijf en leden is die laten wij niet zomaar over de regenboogbrug gaan en het baasje van Miepje ondernam de lange reis naar ons toe om Miepje te brengen. In mei word Miepje zeventien jaar en we hopen nog jaren van haar te mogen genieten Het is een schat van een meid die graag wat rond moppert maar dat maakt haar nou zo speciaal. Onze Mopper-Miepje.

Dexter (Dexie)

Dexter is een drie jarige exotic , ex dek kater die onzindelijk werd. Castratie bracht geen soelaas want ondanks dat hij geholpen was bleef hij onzindelijk, en dus werd er gevraagd of Dexter bij ons mocht wonen. Aangezien niet veel mensen zitten te wachten op een onzindelijk katje mocht Dexter hier komen wonen. Dexter heeft een lekker eigewijs karaktertje maar is heel gemakkelijk te handelen. In het begin dat hij bij ons kwam wonen was hij wat depressief en wilde niet zelf eten maar hij liet het dwangvoeren gemakkelijk toe. Dexie is op dit moment (juni 18_) nog druk bezig met inburgeren maar het gaat de goede kant op. Zodra er veranderingen zijn en meer over Dexie bekent is word dit ge-update..

Lara

Nickname: Laartje

Lara is het zusje van Yaron, en heeft hem, toen ze gevonden werden, verzorgd als mantelzorger. Een hele opgave voor zo'n klein meisje. Ze verzorgde hem omdat hij dat zelf niet kon. Omdat ze hem bleef steunen en verzorgen vonden wij het idee om ze te scheiden on-aanvaatbaar en besloten we om ze samen uit Spanje te laten reizen. Als kitten had ze weinig kans om ondeugend te zijn. Ze moest op haar broertje passen maar haald de schade ruimschoots in, en is intussen een lekkere lieve ondeugende lapjes dame geworden.

Happy

Happy is een rood poesje die in een uien-veld in Spanje door mensen is gevonden toen hij nog maar een paar weekjes oud was..Happy is met de fles grootgebracht en ze bleek ataxie te hebben..wat haar behoorlijk in haar bewegingen ,beperkt..Happy is een heel vrolijk lief en dapper meisje..net als Faitlyn een vechtertje..Ze is heel gemakkelijk in de omgang vooral als ze naar de dierenarts moet .waar ze nu nog vrij regelmatig komt omdat ze ook last heeft van een prolabs en we haar kontje goed in de gaten moeten houden..Alles laat ze toe..en ze is heel dapper maar vooral heel lief.Happy is geboren april 2017 en we hopen lang voor haar te mogen zorgen.

Guusje

Guusje is in december 2014 geboren..met de nodige negatieve ervaringen ..net als Zara ook een rugzakje vol..Ook had Guusje het geluk bij dezelfde lieve familie te mogen wonen waar ook Zara heeft gewoond..Helaas kon zij ook niet blijven.Omdat Guusje een auto-imuunziekte heeft ..een lange latijnse naam is er wel maar wij houden het gewoon op "sponsvoetjes" kan ze niet zomaar ergens haar nieuwe mandje vinden en ook via de bemiddeling van st Jarela in Spanje kwam zijn ook bij ons wonen..Af en toe heeft Guusje last van haar spons-voetjes .waarbij de zooltjes dik worden.ze er niet op kan lopen ,een aangepaste tijdelijke kattenbak nodig heeft omdat het grit pijn kan doen aan haar pootjes ,maar ze verder geniet van haar leventje..Ze is wat doof...sommige geluiden hoort ze .maar een klap of als er iets valt .laat ze niets merken....De dames hebben zich direct goed aangepast en het lijkt wel of ze hier al heel lang wonen..

Franka

Franka is een exotic meisje van drie jaar die bij ons is komen wonen omdat de nieuwe eigenaars haar onzindelijk vonden. Franka is zo'n mooi meisje dat ze voor nakomelingen bij de fokster zou gaan zorgen. Franka heeft een nestje gekregen en ze was een hele goede moeder, maar kreeg last van incontinentie verschijnselen. Omdat de fokster bang was dat het kwam door de zwangerschap werd Franka gesteriliseerd, en kon ze ter adoptie gaan. Dit mislukte dus ,omdat Franka volgens zeggen altijd buiten de bak bleef plassen. De fokster wilde echter niet dat Franka aan de "zwerf"zou komen en heeft haar weer terug genomen, en vroeg ons of wij een plekje voor haar hadden. En die hadden we nog wel, dus werd Franka bij ons gebracht. Af en toe plast ze wel een keer buiten het potje, maar ach..of Faitlyn nou op de badkamer vloer plast of een ander dat maakt dan weinig uit. Franka voelt zich helemaal thuis bij ons en is een echte knuffelkont die graag even buiten rond wil lopen waar ze hier alle kans voor heeft...

Zipi Nickname: Grote zwarte panter Zipi is in juli 2017 in Spanje geboren.Wat er met Zipi is gebeurt weten we niet .alleen weten we wel dat het niet echt "gemakkelijk"voor Zipi is geweest .Een behoorlijk litteken op zijn koppie toont aan dat er ook een behoorlijke wond heeft gezeten.maar erger nog waren zijn oogjes..die waren zo kapot dat herstel niet meer mogelijk was en besloten werd tot het weg halen van beide oogjes. Hierdoor is Zipi dus helemaal blind want zonder oogjes zie je niets..De littekens zijn op dit moment nog goed zichtbaar want pas eind januari 2017 zijn ze verwijderd.Echter laat Zipi zich niet kennen en langzaam maar zeker went hij hier aan de omgeving en aan de andere bewonetjes .Zipi is een vechter .maar wel een hele vrolijke vechter..Hij vind spelen heerlijk.kan heel hard spinnen en is een gezonde eter...Hier bij ons mag hij zijn zoals hij is..De pijn zal ooit helemaal weg zijn..de littekens blijven echter ..Maar we weten zeker dat ook Zipi zal gaan genieten.van alles wat hij ruikt .voelt,en op zijn manier "ziet"..Zipi is een prachtige zwarte kater met zeven witte haartjes ..Op de foto lijkt het net of hij oogjes heeft maar dat zijn de littekens ..

Zara

Nickname: Saartje

Zara is in Spanje geboren.. in maart 2016 en heeft geluk gehad dat ze bij een spaanse opvang is terecht gekomen..Zara heeft namelijk een lichte vorm van ataxie en dient in een beschermde omgeving te wonen..Die kans kreeg ze toen ze naar Nederland mocht komen bij een lieve familie.Zara en haar familie waren heel gelukkig .tot het noodlot toesloeg en bleek dat er door ziekte een ander warm mandje voor Zara en Guusje moest komen..Daar de stichting in Spanje van Jarela hun geadopteerde katjes graag in het oog houden en begeleiden waar nodig ..werd ons gevraagd of wij plek hadden voor deze dame..En dat hadden we .en zo kwamen Zara en Guusje bij ons wonen.

Kobus

Ook ik ben maar een mens die soms wel een keer wat wil….. en ik wilde ook graag een keer een gezonde zelf uitgezochte ( want die bij ons komen zijn altijd katten die wij niet kenne of zelf uitzoeken ).

Na wat speurwerk wilde ik graag een sphynx want die waren 4 in 1. Wat baby/hondje/aapje/kat en dat was wat ik zocht. Oké sommige vinden ze lelijk ( ik ook want ik ben geen Star Wars fan ) maar er was een nestje waar nog twee katertjes vrij waren en die ene op het plaatje stal direct mijn hart. In de auto…. op naar mijn toekomstige gezonde, mooie, lieve kitten. Wij kwamen daar en dat was de eerste en hopelijk ook de laatste keer dat me een katje werd aangereikt die me totaal niet leuk vond ( met mensen maak je dat wel eens mee maar met een kitten ). De kleine nageltjes stonden in mijn vlees, de tanden in mijn vinger….conclusie…. dit was geen relatie. Zijn broer Kobus daar in tegen was lelijk, had een navelbreukje, knik in de staart en die wilden ze wel graag kwijt en dat ding vond mij lief. Nou ja…. dan maar geen perfecte gezonde sphynx….dan maar Kobus.

Helaas bleek hij een wat apart karaktertje te hebben. Niks knuffelen als een baby, niks luisteren als een hondje, niks klimmen als een aapje en ook geen gedrag als een kat. Meneer bleek een brommende kerel te zijn die zijn nagels niet alleen gebruikt om te scherpen aan onze bank maar ook aan ons….die wilde leven zoals hij dat wilde en liet dat duidelijk merken. Kobus is nu zover dat hij, als het wat frisser is een trui aan wil….maar om wat voor hem te vinden valt tegen want ook het model Sphinx zit er niet helemaal in… Kort van lengte, dik van breedte met een kleine kop.

Dochter die zelf twee herplaatste sphynxen heeft hebben het sphynx model en karakter. Kobus is totaal anders maar erg 3D zoals onze dochter het netjes verwoord ( te dik dus ).

S’nachts ligt hij bij ons onder het dekbed en kom hem niet per ongeluk aan met je voeten want dan staan er een zootje nagels en tanden in je voet.

Wil hij onder het dekbed en het lukt niet word hij boos en plast hij op het dekbed…dus opletten dat je zorgt dat hij eronder kan. Maak je hem wakker…. dan loopt hij te schelden. Moet hij van schoot af omdat je iemand anders moet helpen dan verzet hij zich met hand en tand, in zijn geval dus nagels en tanden en maakt zich heel zwaar door zich te laten hangen en is hij dan na veel gemier eindelijk van schoot af dan loopt hij al scheldend verder.

Soms zie ik op facebook mensen die meer dan twee hebben….Nou daar moet je toch echt niet aan denken…. niet met het karakter van Kobus ( daarom mocht er vast en zeker niet mee gefokt worden ) want Kobus is een geval apart.

Sandor

5 nov is Sandor bij ons gekomen

Sandor is op de leeftijd van ongeveer zes maanden oud .bij ons vanuit Spanje gekomen .Dit keer niet als een onplaatsbaar katje met een handicap maar als kado voor onze verjaardagen ,gegeven door de kinderen .Zij wisten dat we na de dood van Yankee in 2012 altijd hebben gezegd .we willen nog ooit weer een keer graag een siameesje..Dat hadden de kinderen onthouden .En zo kwam Sandor bij ons ,van st Jarela uit Spanje..schuw en wat bang maar kletsend met een klein miauwtje ..gevonden op straat als kittentje ,dus een klein rugzakje ontbreekt niet ..maar ...voor zover bekend .gezond....Het is even wennen met een bewonertje die geen exta zorg mee brengt.... Op de foto is Sandor net een dag bij ons ..nog bang .schuw ..en zo klein nog

Zo ziet Sandor er nu uit:

Toetje

Nickname: Toetebel

Hoi daar. Ik ben Toetje.

Ik ben gevonden in het water, het vroor nog goed en daar hebben ze me ( de mensen van de dierenambulance ) gevonden, gewond. Waarschijnlijk aangereden want mijn pootje was helemaal kapot...zo erg dat hij eraf moest. Dag linkerachterpootje. En omdat ik zo jong was, 7 maanden ongeveer, was het de bedoeling dat ik weer terug gezet werd om mijn leventje als zwerver door te brengen. Ze hebben dan ook een stuk van mijn oor afgeknipt zodat je kan zien dat ik steriel ben. Gelukkig in het asiel wilden ze mij een kans geven maar dat lukte ook niet want ik had intussen toch een vreselijke gigantische hekel aan mensen gekregen. Ik had me verstopt in een klimpaal en bekijk het maar... zoals ze het netjes noemen... onbenaderbaar, schuw en heel pissig. Ze stonden in de rij voor mij.... Niet dus... dus bleef ik in mijn klimpaal zitten.

En toen kwamen ze van poezenhaven.....maar ik wilde niet uit mijn paal. Blazen, bijten, krabben....tot een me te pakken kreeg, spuitje in mijn bil en hup daar ging ik...viel in slaap....word ik wakker in de auto maar ik was zo moe dat ik het verder niet bewust heb meegekregen. Thuis gekomen werd ik in een lekker rood fluwelen kussen gelegd in een bench met eten, drinken en een kattenbak. En ineens voelde het veilig....zo veilig dat ik een week lang niets anders heb gedaan als slapen, beetje eten, bak bezoeken en weer slapen.

Na een week was ik uitgeslapen....maar de mens...die moest ik niet. Ik stapte mijn bed uit en ging naar de slaapkamer en dan zat ik aan het hoofdeind en mam aan het voeteneind en zo heel langzaam ( in acht weken tijd ) zijn wij naar elkaar toe gegroeid. Zij kwam een stukje dichterbij... en langzaam aan ik ook een beetje. Dus ik kon mensen vertrouwen en kreeg liefde en gaf liefde, behalve als er iemand een witte broek of blauw t-shirt droeg.... dan ging ik door het lint, vluchtte weg en verstopte me. Die zomer werd er geen wit of blauw gedragen ( en zo kwam mam er achter dat een witte broek toch ook niet zo geschikt is met zoveel en katten en een paar honden ).

Intussen zijn we jaren verder. Ik red mij prima op drie poten alleen als ik jeuk heb aan de linkerkant kan ik niet krabben..... geen poot om op te staan.... laat staan om mee te krabben. Dus dan loop ik naar mam, miauw een keer en doe mijn koppie scheef en dan helpt ze mij even door mij daar dan lekker te krabben en het oude haar eruit te halen. En bovendien lig ik graag op schoot... ben helemaal happy....alleen als er bezoek komt ben ik weg. Bezoek vind ik niet leuk maar dat mag. Ik hoef niets maar mag alles. Heerlijk leventje heb ik nu.

Pedro

Purdy, nickname: Prutje, en Pedro waren broer en zus en ze leken totaal niet op elkaar. PUrdy was een echt dametje in het zwart met witte sokjes.... Pedro in zijn rood met wit vachtje is een donderstraal ten top, maar met een gouden hartje.

We kregen een verzoek van het asiel of we een schuw, angstig katertje van drie maanden op wilden nemen in onze opvang. Het betrof Pedro. Hij was er slecht aan toe. Toen hij samen met zijn zusje en mams gevonden werd waren zijn oogjes ontstoken en wel zo erg dat zijn rechteroogje eruit moest. Zodra dat gebeurt was zou hij naar ons toe komen. Drie weken later was het zo ver. Pedro werd op een donderdagavond gebracht….. bang en angstig ging hij het ledikantje in. S’nachts miauwde hij verdrietig…. en toen we s’morgens het deurtje opende renden hij eruit en liep rennend en miauwend rond… verstopte zich achter de wasmachine….. maar hem troosten lukte niet. Hij liet zich niet pakken. We vonden het zo zielig…..maar ja het is een kwestie van wennen. Maar het leek of hij verdriet had omdat hij wat miste. Zou hij zijn zusje missen? Maar ja zusje was genezen en gezond verklaard en wij willen alleen onplaatsbare katjes…. die niemand anders wil. Intussen was het dus vrijdag….. de hele dag verdriet bij Pedro….. s’avonds bij tafel besproken wat te doen…. een dag verdriet was al veel te lang….. dat moest stoppen. Maar hoe? Er was maar 1 optie….zijn zusje….maar die was gezond, die kon wel ergens geplaatst worden. En dan krijg je oorlog…. binnen in je lichaam tussen hart en verstand. We wisten dat zusje ( die nog met een pleegbroertje bij zijn pleegmama was ) zaterdagmorgen naar het asiel zou gaan. Zaterdagmorgen…. Nee we doen het niet….zusje vind wel een lief baasje, ze is mooi en gezond en voor het raam zie je Pedro dan weer rennen en zoeken. Wie de oorlog won? Anderhalf uur later zat zusje Purdy in het ledikantje….dicht tegen haar broer aan, die beschermend voor haar ging liggen….. en wij mochten haar niet aanraken. Maar het verdriet was over.

Na acht weken in hun ledikantje met grote hondenbench ervoor om ze langzaam te laten wennen en vertrouwen te geven waren broer en zus zo ver dat ze door het bench deurtje de kamer in kwamen lopen. De strijd was gewonnen. Intussen zijn we sinds kort zover dat ik Purdy mag aaien als ze op tafel loopt…maar optillen… no way. En Pedro is veranderd in een dikke ondeugende boef ( een echte rode kater ) met een gouden hartje. Nooit zal hij je bijten of slaan, komt knuffels halen, bij je liggen… een kerel met een gouden hartje. Purdy is echter weer heel sociaal met andere bewoners…. waar Pedro nog wel eens probeert de baast te spelen.

Maar we zijn blij dat het hart de oorlog heeft gewonnen….. ondanks dat het niet echt in de opzet van de poesnhaven past blijft ze levenslang bij ons wonen…. en wij hopen dat dat heel lang mag zijn.

Update: Purdy is overleden op December 19, 2019. Gelukkig had ze de rest van haar leven hier haar forever home, bij ons in Poezenhaven waar ze veilig was en zichzelf kon zijn.

Purdy (Prutje) nu

Pedro nu

Faitlyn en Peter

Pepsi en Fanta waren de namen toen ze bij ons kwamen wonen.Pepsi is nu Peter - zijn nickname is Tsaar Peter. En Fanta is nu Faitlyn, haar nickname is madammeke. Beide katjes hebben last van ataxie. Dit betekent dat beide katjes een neurologische afwijking hebben in de hersentjes waardoor hun bewegingssysteem niet goed werkt.

Voor Faitlyn betekent dit dat ze een heel klein beetje kan lopen maar dan als iemand die stomdronken is. Slingerend en vallend en daardoor kwetsbaar voor ongelukjes. Hierdoor heeft ze haar beide hoektanden al afgebroken maar het weerhoud haar er niet van om te springen ( net als konijntjes ). Daarbij knalt ze nog wel eens tegen van alles en nog wat aan maar ze zet stug door en weet niet van opgeven…… een taaie dame. Peter daar in tegen vind het niet zo nodig een poging te wagen om te leren lopen. Peter laat wel weten wat hij wil en waar hij naar toe wil. Als we met hem oefenen door hem te steunen zodat hij staat dan is het in een paar grote stappen naar zijn mandje en gaat hij weer liggen.

In het deel van de kamer waar ze hun speelplek en ligplekken hebben is alles aangepast, zonder scherpe hoeken of wat dan ook…. speelgoed is aangepast want een katje die niet kan staan heeft heel ander speelgoed nodig dan een gewone kat. Zo ook onder het ballen spelletje waarbij een klein balletje in het rond kan worden gerold maar die steeds aan de verkeerde kant bleef liggen en dan kon Peter er niet bij dus…. miauwen om hulp. En dus een paar stukjes hout er onder gelijmd zodat hij schuiner staat. Nu rolt het balletje altijd weer terug en kan hij blijven meppen….. en wat heeft hij daar een plezier van.

Ook moeten ze geholpen worden met eten. Omdat ze zo schudden zou het voor hun veel te veel energie kosten om profijt van hun voeding te hebben. Dus voeren we ze al recht op schoot zittend met een lepeltje, want anders gaat het te snel en vallen ze met hun koppie in het bakje. En zo voeren we ze vier keer per dag bij. Tussendoor eten ze wat brokjes.

Ook met het op de bak gaan hebben ze hulp nodig. Faitlyn kan het alleen liggend doen maar door haar korte haar gaat dat goed. Wel gelijk na het doen van haar behoefte direct alles uit de bak halen want anders ligt ze in haar eigen viezigheid. Peter daar in tegen moet je ( vaak miauwt hij als hij moet zodat je hem kunt helpen ) in de bak leggen, staart vasthouden en direct na zijn behoefte te hebben gedaan er weer uitpakken. Peter heeft halflang haar en als die door zijn poepie wentelt dan ben je er klaar mee. Wassen…… Dus het is goed opletten met die twee donderstraaltjes. Veel werk maar nog meer liefde.

Beide slapen s’nachts in hun ledikantje die rondom met plexiglas is bekleed. Tochtvrij en veilig en tot op heden slapen broer en zus lekker samen. En zo’n puinhoop is het s’morgens als we ze uit bed halen. Aangepaste kattenbakjes over de kop, kleden nat en vies. Ze krijgen elke dag een schoon bed…..lekker toch.

Faitlyn nickname Faitje nu

Peter nickname De Tsaar nu